یک کنترلکننده منطقی قابل برنامهریزی (PLC) یک کامپیوتر دیجیتالی است که برای خودکار کردن فرآیندهای الکترومکانیکی معمولی صنعتی، مانند کنترل ماشینآلات روی خطوط مونتاژ کارخانه، وسایل تفریحی یا وسایل روشنایی استفاده میشود. PLC ها در بسیاری از ماشین ها و در بسیاری از صنایع استفاده می شوند. کنترلرهای منطقی قابل برنامه ریزی برای اولین بار در دهه 1970 توسعه یافتند و به پرمصرف ترین کنترل کننده های اتوماسیون در جهان تبدیل شدند.
انواع plc
Small [PLC]
یک کامپیوتر کوچک [PLC] می تواند ماشین های کوچکتر مانند نوار نقاله ها و موتورها را کنترل کند. عملکرد کمتری نسبت به دو کلاس PLC دیگر دارد و حافظه کافی برای ذخیره برنامههای منطق نردبانی برای نظارت بر دستگاههای I/O محلی دارد.
آنها معمولاً دارای پورت های ارتباطی سریال هستند که برای برقراری ارتباط با محرک های میدانی و حسگرها از طریق پیوندهای RS-232 یا RS-485 پیکربندی شده اند. این دستگاه ها را می توان در ماژول های جداگانه خریداری کرد تا به راحتی در سیستم های کنترل موجود نصب شوند.
برخی از PLC های کوچک در کنترل کننده ای که در آن استفاده می شود ادغام می شوند. این PLC های کوچک دارای زبان های برنامه نویسی هستند که معمولاً فقط اجازه ایجاد برنامه های منطقی نردبان را می دهند.